مهم‌ترین وظیفه هر منتظر، آماده‌سازی خود به عنوان یک “سرباز واقعی” است. این امر نیازمند اصلاح درونی است

وظایف اخلاقی و فردی شامل:

🌸اصلاح عقیده و افزایش معرفت:

💐شناخت امام (ع):
روایت: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً» (هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است).منبع: کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج۲، ص۵۱۶.

شناخت حقیقی امام عصر (عج) و درک جایگاه ولایت ایشان در نظام هستی. این امر شامل شناخت صفات، غیبت، علائم ظهور و حکمت آن است.

💐ایمان قلبی و یقین: تقویت یقین به وعده الهی برای ظهور و غلبه حق بر باطل

🌸تزکیه اخلاقی و عملی:

💐تقوا و پرهیزگاری:
روایت: امام صادق (ع): «كُونُوا زَيناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْناً، كُونُوا دَاعِينَ إِلَيْنَا وَ لَا تَكُونُوا مُنَفِّرِينَ» (زینت ما باشید، نه مایه ننگ ما. دعوت‌کننده به سوی ما باشید، نه بیزارکننده).منبع: الأمالی، شیخ مفید، ص۱۷۱.

انجام واجبات و ترک محرمات. احادیث تأکید دارند که مؤمن باید مصداق بارز ایمان باشد تا شایستگی درک فیض حضور را بیابد.

💐اخلاق نیکو: پایبندی به اخلاق حسنه؛ چرا که امام صادق (ع) فرمودند: «لِيَكُنْ فِيكُمْ مَنْ يَعْمَلُ لِأَمْرِنَا وَ يَدْعُو إِلَيْهِ بِالرَّغْبَةِ، وَ لَيْسَ مَنْ يَدْعُو إِلَيْهِ بِاللِّسَانِ، فَيَزِلَّ عَنْ قَدَمِهِ. فَلَا وَ اللَّهِ يُزَلُّ عَنْ قَدَمِهِ إِلَّا مَنْ كَانَ عَمَلُهُ خِلَافَ قَوْلِهِ.» (باید در میان شما کسانی باشند که برای امر ما عمل می‌کنند و با رغبت به سوی آن دعوت می‌کنند، نه کسانی که تنها با زبان دعوت می‌کنند و سپس از جای خود می‌لغزند. به خدا سوگند، تنها کسی از جای خود می‌لغزد که عملش با گفتارش متفاوت باشد.)
منبع: بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۶۷، ص۲۴۹.

💐صبر و استقامت: تحمل سختی‌های دوران غیبت و پایبندی به اصول در برابر فتنه‌ها.

روایت: امام علی (ع): «أَلَا إِنَّ أَبْغَضَ اَلْخَلاَئِقِ إِلَى اَللَّهِ رَجُلاَنِ: رَجُلٌ وَكَلَهُ اَللَّهُ إِلَى نَفْسِهِ فَهُوَ جَائِرٌ عَنِ اَلْقَصْدِ وَ مُشْغَفٌ بِكَلاَمِ بِدْعَةٍ وَ دَاعٍ إِلَى ضَلاَلَةٍ، فَهُوَ فِتْنَةٌ لِمَنِ اِفْتَتَنَ بِهِ، ضَالٌّ عَنْ هَدْيِ مَا مَضَى مُضِلٌّ لِمَنْ اِقْتَدَى بِهِ». (بدترین مردم نزد خدا دو نفرند: یکی کسی که خداوند او را به حال خود رها کرده، پس از راه راست منحرف شده و شیفته سخنان بدعت‌آمیز است و دیگری کسی که به گمراهی دعوت می‌کند و باعث فتنه برای کسانی است که فریب او را می‌خورند. او خود از هدایت گذشتگان گمراه شده و پیروانش را نیز گمراه می‌کند.)

منبع: نهج البلاغه، خطبه ۱۷.